-
1 kres
Ⅰ m sgt (G kresu) książk. 1. (koniec) end- nasza wędrówka dobiegła kresu our journey has come to an end a. reached the end- zbliża się kres jego panowania the end of his reign is imminent- wszystko ma swój kres nothing lasts forever- u kresu podróży at the end of a journey- być u kresu swoich dni a. życia to be nearing the end of one’s days a. life2. przen. (granica) limit- kres ludzkich możliwości the limits of human endurance- być u kresu wytrzymałości to be at the end of one’s tether- być u kresu sił to be on one’s last legs, to be ready to drop3. (kraniec) end, edge- kres drogi the end of the road- kres lasu/stepu/pustyni the edge of the forest/steppe/desert- morze bez kresu the endless seaⅡ Kresy plt borderland zw. pl, marches- Kresy wschodnie the Eastern borderlands a. marches- pochodzić z Kresów to come from the borderlands a. marches- mieszkać na Kresach to live in the borderlands a. marches- □ kres zbioru liczb Mat. bound of a set■ położyć czemuś kres to put an end to sth* * *(książk: koniec) end; ( granica) limit* * *mi1. (= granica, kraniec) limit, end; kres dolny zbioru mat. greatest lower bound, infimum; kres górny zbioru mat. least upper bound, supremum; kres zbioru liczb mat. bound; kres funkcji mat. limit.2. ( o czasie) end; być u kresu sił be completely exhausted; dobiegać kresu be coming l. drawing to a close; kres cierpienia limits of suffering; kres wytrzymałości limit of endurance; mieć swój kres come to an end; położyć czemuś kres put an end to sth; położyć kres czyimś nadziejom extinguish sb's hopes.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kres
См. также в других словарях:
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego
